20 twintigers | Editie 2019-2020
Antwerpen, Den Haag, Brussel, Amsterdam
Wat ik echt positief vind aan 20 Twintigers is dat je op een heel laagdrempelige manier met veel interessante mensen uit de zakenwereld, cultuur, het overheidswezen en veel meer in contact komt
Programma 20 twintigers 2019-2020
Aan de eerste editie van de 20 twintigers werkten mee: Marieke van Bommel (directeur MAS), Bert van der Lingen (consul-generaal der Nederlanden), Jan Blomme (Vlaams havencommissaris tijdens rondvaart door de haven van Antwerpen), Joke van Leeuwen (schrijfster), Michel Terlinck (wijnproeverij), Hans Bennis (algemeen secretaris Taalunie), Gui van Gorp (historicus), Maurits Burgers (stadswandeling Den Haag), Filip D’havé (Algemeen Afgevaardigde Vlaamse Regering in Nederland), Marielle van Oort (Public Affairs Academie Van Oort & Van Oort), Sonja van Rossem & N. Van Haver (secretariaat Benelux), Axel Buyse (Algemeen Afgevaardigde van de Vlaamse Regering in Europa), Bert Kruismans (schrijver/stand-upcomedian), Rik Vosters (Hoofddocent Nederlandse taalkunde, VUB), Willem Meuwissen & Theo De Beir (Agrementor), Leo Camerlynck (stadswandeling Brussel), Angelie Sens (Zuid-Afrikahuis), De Brakke Grond (bierproeverij), Oscar Gelderblom (profileringshoogleraar Financiële Geschiedenis, Universiteit Utrecht), Jaap van Berkel (De Entourageur).
Buiten vier leuke weekeindes in 4 mooie steden van Vlaanderen en Nederland heb ik een enorm diverse groep jonge mensen leren kennen waar ik in de toekomst nog op kan terugvallen qua netwerk
Plat water is spa blauw
20 twintigers in Antwerpen
Isidore van Westing
Het is halfdrie ’s middags als ik de NS-trein uit stap en het bekende Centraal Station van Antwerpen uit loop. Ik kijk om me heen en zie de mooie Zoo, het chocolademuseum Chocolate Nation en een man die op het stationsplein de duiven eten geeft. Mijn rolkoffer klettert gezellig achter mij aan en blijft zo nu en dan steken aan een stoeptegel. We hebben van tevoren een mailtje gekregen met alles wat ons dit weekend te wachten staat, maar toch vind ik het spannend. Het miezert, maar stug stap –niet loop, want lopen is ‘rennen’ in het Vlaams – ik door. Met een korte tussenstop bij het hostel voor mijn spullen kom ik uiteindelijk aan bij het Museum aan de Stroom. “Fijn dat je er bent!”, zegt de begeleider tegen me. Hij lacht vriendelijk.
Het MAS is een iconisch museum in Antwerpen met op iedere verdieping een ander verhaal. Op de eerste verdieping ontmoeten we Marieke van Bommel, de directeur van het museum. Een Nederlandse. “Nederlanders zijn veel directer”, zegt ze, “dus ik kwam altijd bij vergaderingen meteen met de feiten op tafel.” Zo werkt dat in Vlaanderen niet, daar kwam ze na haar verhuizing achter. Het kostte wat moeite maar nu zijn de verschillen een kracht.
Terwijl Van Bommel vertelt, kijk ik om me heen. De hele groep staat aandachtig te luisteren, maar iedereen is nog vrij verlegen. Gelukkig, denk ik, iedereen is zenuwachtig. Na de introductie volgt een tour van de rest van de verdiepingen. Per verdieping wordt de stemming lichter en de gesprekken leuker. Op de uitkijk van het dak oppert iemand om alvast een groepsfoto te maken.
Bij de wandel terug naar het hostel raak ik aan de praat met een van de jongens. Hij is Nederlands en studeert sinds een maand in Antwerpen. “Het is zo wennen”, vertelt hij. “Iedereen gaat hier in het weekend terug naar zijn ouders en neemt zijn vuile was gewoon mee!” Ik kijk verbaasd. De meeste van mijn vrienden gaan eens in de maand naar huis. Het sociale leven maakt de treinreis naar de ouders geen prioriteit.
Na een snelle avondhap in het hostel gaat het programma meteen door en niet veel later zitten we in de woonkamer van de consul-generaal der Nederlanden, Bert van der Lingen. “Ik heb wat typische studentenhapjes gekocht, zo is het meteen gezellig.” Op tafel staan schalen met chips, kaasstengels en borrelnootjes. Iemand naast mij bestelt plat water, wat ik pas begrijp als hij even later een spa blauw aangereikt krijgt. Van der Lingen vertelt en neemt af en toe een beschaafde hand borrelnootjes uit de schaal.
De volgende dag begint met een havenrondvaart van de Vlaamse havencommissaris Jan Blomme. Met een nette blauwe jas en een sjaal die in de wind wappert, vertelt hij over de geschiedenis van de Antwerpse haven.
Later in een café vraagt een van mijn nieuwe Vlaamse vriendinnen om een pintje en de Nederlandse een biertje. Ze krijgen hetzelfde en proosten. Ik lach. We zeggen misschien iets anders, maar begrijpen elkaar nu ook.
Ook kreeg ik zeker meer inzicht in vormen van Nederlandse en Vlaamse samenwerking en de moeilijkheden en verbeteringen daarin. Als jonge professional was het een absolute meerwaarde om praktische kennis op te doen dankzij de workshops
Een Twintiger schrijft
Arjan Keijser
We leven in vreemde tijden. Lockdown is het leenwoord van de dag en net zoals vrijwel iedereen in de Lage Landen heb ik de voorbije weken binnenskamers doorgebracht. Dat de maatregelen zo strikt zijn, kan ik enkel toejuichen. Zachte heelmeesters maken immers stinkende wonden.
Net zoals de meeste jongeren hou ik me braaf aan de maatregelen. Toch was het in het begin wel even wennen, de gedachte om zoveel tijd thuis te spenderen. Normaal gezien brengt mijn werk bij het Rode Kruis me regelmatig naar Sub-Saharaans Afrika, maar helaas trekt COVID-19 zich niets aan van zulke triviale professionele beslommeringen.
Wie had kunnen voorspellen dat het dagelijkse leven zo tot een halt zou komen? Ik herinner me nog de eerste keer dat ik iets over het virus hoorde, net voor ik eind 2019 naar China vertrok. Toen leek het allemaal nog een ver-van-mijn-bedshow te zijn, maar ondertussen heeft COVID-19 zich helaas ontpopt tot een Talebiaanse zwarte zwaan1 van jewelste.
Telkens wanneer ik de Financial Times en andere nieuwsbronnen raadpleeg, word ik weer om de oren geslagen met zwartgallige doemdenkerij. De wereldeconomie gaat krimpen, België kan zelfs tijdens een pandemie geen volwaardige regering vormen en Ali B heeft met Anderhalf zowaar een hit te pakken (dat laatste is misschien wel de grootste tragedie in deze donkere tijden).
Het is echter een feit dat niemand echt kan voorspellen hoe de wereld er post-quarantaine zal uitzien. Gelet op het feit dat de nabije toekomst voorlopig onkenbaar blijft, verkies ik ervoor om optimistisch te blijven. Al is het zeker geen uitdaging om mijn interne Pangloss2 in toom te houden. Isolatie is nu eenmaal per definitie niet erg spannend.
Bizar genoeg ben ik de laatste tijd de voordelen van onze gezamenlijke isolatie wel meer gaan waarderen. Deze periode is perfect voor contemplatie. Wanneer je het denken van alle afleidingen bevrijdt, verliest het heden al snel zijn aantrekkingskracht. Net als de eerste de beste tweedeverblijver ben ik dan maar vertrokken om mijn toevlucht te zoeken in afwisselend de toekomst en het verleden.
Tijdens het schrijven van deze tekst bevind ik me in een nogal retrospectieve bui. Vaak denk ik na over de beslissing om mij kandidaat te stellen voor het 20 Twintigersprogramma van het ANV. Toentertijd vroeg ik me af wat Nederlanders en Vlamingen nog gemeenschappelijk hadden en wat er nodig zou zijn om ons weer dichter bij elkaar te brengen.
Voor wie zowel het Nederlandse als het Vlaamse nieuws volgt, is het immers allang geen geheim meer dat we langzaam maar zeker uit elkaar groeien. Onze ouders – die ikzelf mentaal aanduid als de 40 leeftijd-mag-niet-meer-vermeld-worden’ers – hebben allemaal nog warme gedeelde herinneringen aan popsterren, televisieprogramma’s en schrijvers die ongemeen populair waren aan beide kanten van de landsgrenzen.
Dat is bij de Twintigers helaas veel minder het geval. De output van Studio 100, de suprematie van de Belgische friet en een algemene fascinatie met de Nederlandse Bijbelgordel lijken bij de weinige unaniem gedeelde hits te behoren.
In mijn ogen is deze voortschrijdende verwijdering een spijtige zaak. Zeker voor Vlaanderen, waar al jaren voor COVID-19 de wereldwijde trend ontketende, een grote beweging naar zelfisolatie aan de gang was. Waar de gemiddelde Vlaamse intellectueel in de jaren 60 en 70 van de vorige eeuw op zijn minst pogingen ondernam om Franse kranten te lezen, Nederlandse televisie te kijken en naar Britse radio te luisteren, is de publieke ruimte vandaag de dag veel kleiner geworden.
Hoe kunnen we deze evolutie kenteren en Vlamingen en Nederlanders weer dichter bij elkaar brengen? Door de gebeurtenissen van de afgelopen weken is het duidelijk dat deze tweede vraag, om Mulisch te parafraseren, te goed was om met een antwoord te verknoeien. Er blijkt immers niets boven een pandemie te gaan om door Vlamingen en Nederlanders gedeelde ervaringen te creëren. We mogen elkaars politici, nieuwsankers en zangers misschien niet zo heel goed meer kennen, maar we gaan nog jaren over onze tijd in quarantaine kunnen keuvelen!
Uiteraard was dit ongewilde neveneffect van de pandemie niet te voorzien en het zal zeker ook niet genoeg zijn om Vlaanderen en Nederland definitief dichter bij elkaar te brengen. Om de groeiende kloof waarlijk te dichten, zullen we allemaal ons steentje moeten bijdragen. Als mijn tijd bij de Twintigers me echter iets geleerd heeft, dan is het dat die inspanning zeker de moeite waard is.
Zelf kan ik ten stelligste beamen dat mijn leven rijker geworden is door mee te draaien in dit unieke initiatief van het ANV. Met dank aan een levendige WhatsApp-groep en drie boeiende weekends in Antwerpen, Den Haag en Brussel heb ik zowel onze ANV-begeleiders als de andere deelnemers goed leren kennen. Geloof me maar op mijn woord, het is een erg toffe bende.
Samen hebben we boeiende lezingen en discussies gehad over o.a. de rijke geschiedenis van de Nederlanden, de leidende rol van de Benelux binnen de EU en het belang van de grote havens voor onze beide economieën. Ook buiten het officiële gedeelte hebben we heel wat plezier gehad, aangezien we zowel in de Nederlandse als de Vlaamse zin van het woord op stap zijn gegaan. Laten we dit gedeelte van onze weekends kort samenvatten door te stellen dat menig café van onze klandizie heeft genoten. Beschouw deze hele tekst dan ook maar als een warme oproep om volgend jaar deel te nemen aan de tweede editie van de Twintigers!
Een tekst als deze zou niet compleet zijn zonder een dankwoord. Het was hartverwarmend om te zien hoeveel ANV-leden tijd en moeite hebben geïnvesteerd om hun expertise met ons te delen en ons een kijkje achter de schermen van hun professionele leefwereld te gunnen. Ik zou deze gelegenheid dan ook graag gebruiken om iedereen van het ANV te bedanken, met een speciale vermelding voor Jenny, Gui en Frank voor hun grote betrokkenheid.
Helaas is ons laatste weekend tot nader order uitgesteld, maar ik kijk er alvast naar uit om de andere Twintigers terug te zien. Laat ik dan ook hen maar even bedanken voor hun voortdurende enthousiasme, wilde (werkgerelateerde) verhalen en gekke Facebookprofielen. Sanne, Max, Vera, Arne, Anna, Lawrence, Nicole, Elise, Isidore, Friederike en natuurlijk ook Reinbert en Jur (jullie reken ik gewoon bij de Twintigers, ondanks jullie verantwoordelijke positie), bedankt voor alles. We zien elkaar snel!
1 Een zwarte zwaan is een gebeurtenis die niemand van tevoren heeft zien aankomen, een enorme impact op de wereld heeft en die achteraf aannemelijk en voorspelbaar kan worden gemaakt. De bedenker van de term is Nassim Nicholas Taleb, die de Black Swantheorie ontwikkelde in The Black Swan: The Impact of the Highly Improbable (2007). Bekende voorbeelden zijn o.a. de val van de Sovjet-Unie, de aanslagen op 9/11 en de financiële krach van 2008.
2 Prof. Pangloss is een personage uit Voltaires Candide, ou l’optimisme (1759). Het gedachtegoed van dit personage was een parodie op het werk van de Duitse wiskundige en filosoof Gottfried Wilhelm Leibniz. Deze laatste stelde dat ondanks al het onheil dat de mensheid overkwam, we toch in de beste van alle mogelijke werelden leefden.
20 twintigers en corona
Arne Rossel & Elise van Schaik
Na drie zeer geslaagde uitwisselingsweekends in Antwerpen (september 2019), Den Haag (december 2019) en Brussel (februari 2020) stond er nog een laatste weekend op de planning in Amsterdam (mei 2020). Om de iedereen welbekende reden kon dit laatste weekend helaas niet doorgaan. Gelukkig bleven we via onze whatsappgroep wel gewoon contact onderhouden en konden we elkaar op de hoogte houden van nieuwtjes uit beide landen.
Die nieuwtjes gingen uiteraard vaak over corona. Welke maatregelen werden er door welk land gehanteerd? Wat voor gevolgen had dit virus voor een grensdorp als Koewacht? En wanneer zou de Amsterdammertrein weer gaan rijden? Het hield ons allemaal bezig. Ook iets minder serieuze zaken, zoals YouTubevideo’s met liedjes over het coronavirus, passeerden de revue. Om een indruk te krijgen van die filmpjes, zoek dan vooral op YouTube even naar: Komen België niet in van Sam & Twan, Het Marc van Ranst lied van Supercontent en Ali B’s Anderhalf.
In de zomer hadden we nog even de hoop het weekend in Amsterdam snel in te kunnen halen, maar helaas werden we door de realiteit van een tweede lockdown ingehaald. Maar wat in het vat zit, verzuurt niet. We hopen nu dat we elkaar in september 2021 allemaal kunnen weerzien. Tot die tijd spreken we elkaar incidenteel offline, bijvoorbeeld als we toch voor studie of werk de grens over mogen, maar voornamelijk online als we elkaar videobellen of recent tijdens een quiz, die de schrijvers van dit artikel organiseerden.
Arne (Vlaming): “Vorig jaar in volle eerste coronalockdown deed ik met een bendetje vrienden tweewekelijks een zelfgemaakte online quiz. Zo konden we op afstand toch op een toffe manier contact houden. Tijdens een keer videobellen met Elise (Nederlandse) kwamen we samen op het idee om ook een quiz te maken voor de Twintigers.” Tijdens het maken ervan merkten we dat het goed was dat we met zowel een Vlaming als een Nederlandse zaten. Elise: “Onderwerpen waarvan je denkt dat ze over de grens wel bekend zullen zijn, zoals de namen van de coronaministers of virologen in beide landen, blijken achteraf toch niet zo bekend te zijn.” De quiz bestond daarom uit tien rondes waarvan een aantal ging over algemene kennis, kunst, aardrijkskunde en geschiedenis. We hebben geprobeerd een gevarieerd evenwicht te vinden in het aantal Belgische en Nederlandse vragen, wat wonderwel goed gelukt is. Verder bleek dat we met vragen over jeugdliteratuur en tv-series veel overeenkomsten konden vinden. Annie M.G. Schmidt, Samson en Gert, en Harry Potter behoren tot onze gezamenlijke voorkennis, net als Netflixseries zoals La Casa de Papel en Narcos. De winst ging uiteindelijk naar Nederlander Reinbert, die met name in de muziekronde de anderen op achterstand kon zetten. Hij krijgt een boekenpakket geschonken door het ANV.
De deelnemers moesten de nieuwsfeiten op chronologische volgorde plaatsen.
De deelnemers moesten van verschillende vertaalde liedjes de originele artiest en titel geven.
Het doel was de kunstenaar van het originele werk te achterhalen.
Tijdens het schrijven van deze tekst zijn we halfweg juli 2021. Het deltavirus waart rond in Europa en de nachtclubs zijn in Nederland halsoverkop weer gesloten. Het vaccinaties gaan in zowel België als Nederland vlot vooruit en er is sprake van een derde prik om nog beter resistent te worden tegen de zoveelste mutatie van het virus. September is een haalbare kaart voor onze excursie, maar we zien nog wel. Eén dag tegelijk.
En inderdaad is het gelukt deze eerste editie van de twintigers in september 2021 af te sluiten in Amsterdam.
